Η οικογένεια βάζει τις βάσεις της ασφάλειας στο ψυχισμό ενός ατόμου. Είναι ένα δομικό στοιχείο που διαφαίνεται και στις μετέπειτα επιλογές του ατόμου. Οι επιλογές αυτές απαντούν στο υποσυνείδητο ερώτημα του τι διατηρεί αυτή την ασφάλεια ύπαρξης και εξέλιξης άλλης μιας μέρας στον κόσμο. Είναι τα λεφτά, η βοήθεια στους άλλους, η αποστασιοποίηση, οι σχέσεις, ίσως και λίγο πολύ όλα αυτά σε διαφορετικές περιστάσεις. Όμως σίγουρα ο καθένας έχει μια γεύση για το πως συμπεριφέρεται και το τι είναι το σωστό ή πρέπον για αυτόν, ανεξάρτητα αν θα μπει ποτέ στο σκεπτικό να το αμφισβητήσει. Αυτό το σκεπτικό και αντίληψη είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό, ωστόσο υπάρχουν και κάποια κοινά χαρακτηριστικά αναμεταξύ μας που επιτρέπουν τη σύνδεση. Η σύνδεση αυτή είναι κυρίως ψυχική και όχι απαραίτητα βιολογική.
Ο απώτερος στόχος και μορφή της σύνδεσης είναι μια οικογένεια. Είναι ο καρπός της αγάπης δύο ανθρώπων ή πιο πεζά μια από κοινού ψυχική επένδυση σε ένα μέλλον μαζί. Αυτό έρχεται σαν έκπληξη όταν κανείς έρχεται σε επαφή με οικογένειες που φαίνεται να μην επικοινωνούν και φαινομενικά τουλάχιστον να μην ενδιαφέρεται ο ένας για την τύχη του άλλου. Μπορεί η συμπεριφορά αυτή βέβαια να είναι ένα μάθημα της οικογένειας, ιδιαίτερα για τους άνδρες και τη δική τους εικόνα. Συχνά μια οικογένεια μπορεί να μείνει ενωμένη γιατί δεν τολμά να κάνει κάτι άλλο ή να πιστέψει ότι μπορεί το κάθε μέλος να βρει ένα περιβάλλον το οποίο θα το φροντίζει και εξελίσσει καλύτερα. Η αγάπη αυτή μπορεί να μεταστραφεί σε μίσος και τυφλές κατηγορίες που θα βρουν το στόχο τους στο πιο αδύναμο μέλος και θα το πληγώσουν. Η οικογένεια παραμένει ενωμένη.
Όσο παραμένει μαζί η οικογένεια το συναίσθημα της ασφάλειας συντηρείται ή αλλιώς αποφεύγεται να σκαλιστεί και να δοκιμαστεί. Βάσει προγράμματος όμως ο καθένας θα έρθει σε επαφή με το θάνατο και την απώλεια. Αυτός με τη φαινομενικά «τέλεια» οικογένεια και αυτός με την «προβληματική». Και στους δύο θα στοιχήσει, αλλά και θα απελευθερώσει αυτός ο χαμός. Εκεί απαντάται λοιπόν και το πραγματικό αίσθημα ασφάλειας. Όλοι μας θα επιχειρήσουμε να απλώσουμε το χέρι για να πιαστούμε από ανθρώπους που θεωρούμε ότι βρίσκονται δίπλα μας και τώρα χρειαζόμαστε. Ίσως κάποιοι να μην εκεί και στη θέση τους να βρούμε άλλους που δεν περιμέναμε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η πραγματική οικογένειά μας. Αυτοί μπορούν να θρέψουν το αίσθημα της ασφάλειάς μας. Και με αυτούς τελικά πορευόμαστε.